Do teraz się zastanawiam jak myśmy mogli takie małe cudo ominąć, kiedy ostatni raz byliśmy w Bledzie… I po chwili solidnej rozkminy dochodzimy do wniosku, że zahipnotyzował nas sam Bled i urocza kawiarnia nad samym brzegiem jeziora. Leniwe słoneczko, delikatne białe chmurki, pyszna latte, wspaniały widok na wyspę z kościółkiem i górujący nad panoramą zamek. To jest przepis na idealne niedzielne popołudnie i na miejsce, z którego nie chce się wyjeżdżać…

I tak zasiedzieliśmy się, w myśl zasady slow travel. Po czym spojrzeliśmy na zegarki i zerwaliśmy się, jakbyśmy zdali sobie sprawę, że jest 8.40 rano, a my za 20 minut musimy być w pracy. No i slow travel poszło się czochrać.

Ale mieliśmy dobry powód – spieszyliśmy się do Postojnej, na ostatnią tego dnia wycieczkę do wspaniałej jaskini. I w ten sposób ominęliśmy Vintgar. Ale – na szczęście – co się odwlecze, to nie uciecze… Bo po półtora roku wróciliśmy z powrotem do Słowenii. I znowu do Bledu. I z silnym postanowieniem, że tym razem nie damy się skusić pysznej latte. I temu słońcu, i tym widokom. I wiecie co? Znowu przegraliśmy. Szczęśliwie, tym razem nigdzie nie musieliśmy się spieszyć i mogliśmy sobie pozwolić na wizytę w wąwozie. I zakup biletów wstępu to były jednej z najlepiej wydaych euro podczas tej wyprawy!

Ciasny, ciągnący się przez półtora kilometra wąwóz znajduje się tylko 4 kilometry od Bledu i znajduje się u podnóża gór Hom i Bort. Niezwykle malowniczo położony nad Radovną, zachwyca swoimi wodospadami, strumykami, rozlewiskami. Warto przejść drewnianami kładkami całą trasę do końca, by zobaczyć majestatyczny wodospad Sum, najwyższy w Słowenii.

Drużyna Pierścienia :) — Drużyna Pierścienia 🙂

Było pięknie, choć… trochę tłoczno. Jeśli więc możecie, wybierzcie się na wycieczkę do wąwozu ok. 9 rano – wtedy nie ma jeszcze tłoku. Zdradzimy wam jeszcze jeden sekret – trzylatki będą zachwycone tą scenerią niemniej od Was.